طب گیاهی (Herbal medicine)

گیاه دارو (Herb) به نوعی گیاه گفته می شود که از آن یا قسمتی از آن برای بو، طعم و یا خواص دارویی استفاده می شود. طب گیاهی یکی از انواع رژیم های مکمل به شمار می آید. این گیاهان و یا اجزای آنها به صورت قرص، کپسول، پودر، چای، عصاره و یا به صورت تازه و یا خشک شده در دسترس می باشند. مردم از گیاهان دارویی برای حفظ و یا ارتقای سلامت خود استفاده می کنند.

بسیاری از مردم بر این باورند که محصولات با برچسب طبیعی اغلب بی خطر بوده و برای آنها مفید می باشند، حال آنکه ضرورتا این باور صحیح نیست! در بسیاری از موارد بر روی گیاهان دارویی برخلاف داروهای مرسوم و شیمیایی، آزمایشهای لازم برای بررسی کیفیت و اثرات مفید و مضر انجام نشده است. بعضی از گیاهان دارویی مانند افدرا  (Ephedra) دارای اثرات مضر می باشند . بعضی از این گیاهان دارویی با داروهای دیگر تجویز شده توسط پزشک متخصص تداخل می نمایند.

بنابراین در صورت تصمیم بر استفاده از یک گیاه دارویی ابتدا باید اطلاعات کافی در مورد آن از منابع معتبر بدست آورده و سپس با متخصص مربوطه در این باره مشورت شود.

تعاریف بر اساس  مصوبه سند ملی گیاهان دارویی و طب سنتی

گیاه دارویی
به گیاهی که به ­طور مستقیم یا غیرمستقیم تمام یا اجزایی از آن به­ صورت تازه یا خشک شده و یا مواد مؤثره استخراجی از آن به ­منظور اثرات بهداشتی، پیشگیری و درمانی در بدن انسان، حیوانات و دیگر گیاهان به­ کار می­رود، گیاه دارویی گفته می‌شود.

 داروی گیاهی
هرگونه فرآورده دارویی که منحصراً، از نظر اجزاء متشکله فعال، شامل یک یا چند ماده گیاهی فرآوری ­نشده یا یک یا چند ترکیب گیاهی فرآوری ­شده و یا ترکیبی از هردو با فرمولاسیون گوناگون برای عرضه در بازار دارویی جهت تشخیص، پیشگیری، کمک به اعمال فیزیولوژیک، درمان و حفظ بهداشت بدن انسان، حیوانات و سایر گیاهان به کار می‌رود.

منبع: سایت رسمی موسسه ملی سلامت آمریکا

https://medlineplus.gov/herbalmedicine.html